één na laatste week
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
16 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Pilanesberg Center
Om toch ook bij slecht weer aan voldoende beweging te komen heeft Monica beweegkriebel oefeningen meegenomen. Met een dobbelsteen en zes afbeeldingen van bewegingen (met op de achterzijde 1 tot 6 stippen) leggen we het spel uit aan kinderen en Lorraine. De kinderen leren zo tellen maar ook kleuren (waar de beweging afbeeldingen zijn opgeplakt) én ze mogen de beweging maken die ze gedobbeld hebben. Het zorgt voor veel gelach en plezier en mede met deze activiteit komen we de regenachtige dag wel door. Ook hebben we van bloem en water klei gemaakt waar de kinderen….en de teachers met veel fantasie hebben gespeeld. Kinderen vinden het heerlijk om met de klei dingen te maken en dan weer iets anders ervan te maken…ze blijven er een hele tijd zoet mee.
Lorraine krijgt van ons het boek van “de mooiste vis van de zee” (waar we de Engelse tekst in hebben geplakt) en zei verteld het verhaal aan de kinderen.
Omdat we in steeds meer afvalmateriaal “speelgoed” zijn gaan zien wordt er ook nog een poppenbedje gemaakt. Dit is een leuke aanvulling aan “het huis” en er wordt nog meer de situatie’s van thuis nagespeeld. Poppenmoeders binden de poppenbaby op hun rug en verzorgen ze met heel veel liefde. Zelfs mag de pop in bad, Lorraine heeft een bakje water met zeep erbij gehaald. Zo worden de babypoppen weer eens lekker schoon.
Op woensdag gaat Mamoloi een keer niet naar haar training en blijft ook meedraaien op de groep. Eindelijk is het een keer droog en we stellen voor om aan het “vernieuwde” loopkoord een wandelingetje te gaan maken door de wijk. Alle kinderen weten inmiddels de bedoeling van het loopkoord en pakken een lusje vast. Monica en ik willen een keer op de Afrikaanse wijze met de jongste meelopen. Dus met een badlaken worden de twee jongste van de groep bij ons op de rug gebonden. Eigenlijk best handig want zo heb je beide handen vrij én een buggy zou hier op die zand(modder)paden helemaal niet gemakkelijk zijn. Al zingend over een trein en nog enkele andere liedjes gaan we de buurt door. Natuurlijk hebben we weer genoeg bekijks.
Als we terug zijn van de wandeling gaat Mamoloi op de grond liggen en ontstaat er met de kinderen een spontane gymles. Rekken en strekken en fietsen in de lucht. Hierna gaan ze in kleine groepjes vrij spelen en hebben we een knutselwerkje voorbereid. Er kan een huisje geplakt worden van een driehoek, rechthoek en vierkantjes (in verschillende kleuren) Dit alles wordt in het Enels benoemd. De kinderen herhalen de Engelse termen goed en maken hun eigen “huisjes”. Ook al lijken sommige werkje in de verste verte niet op een huisje, we leggen aan Lorraine en Mamoloi uit dat het hier meer gaat om de ervaring dan om het resultaat.
Alweer zitten de werkdagen op het DCC erop…wat gaat zo’n week toch snel.
Terug op de Campus hebben we even contact met de werkgroep in Nederland om het te hebben over hoe we de toyboxen, waarvan we hopen dat het materiaal op tijd wordt geleverd, moeten gaan verdelen.
Om 17.00 uur zal er in gebouw 12 op de campus de film “long walk to freedom” over het leven van Mandela gedraaid worden. We hadden een flyer voor de studenten zien hangen en nodigen onszelf hiervoor uit De zaal is groot genoeg dus ook wij mogen de film, die 2,5 uur duurt komen bekijken. Om deze lange tijd door te komen kopen we wat popcorn en iets anders wat er ook op lijkt….maar toch héél anders smaakt. Het geluid is erg slecht, alsof er een grasmaaier door het lokaal rijdt, maar de film is indrukwekkend (ook al heb ik deze al voor vertrek naar Afrika al in Nederland gezien). Het maakt het specialer omdat je de film in Zuid-Afrika, waar het zich allemaal afspeelde, ziet. En de reacties van de andere aanwezige, die naar ons idee op de verkeerde momenten begonnen te lachen, maar dat schijnt ook Afrikaans te zijn…lachen als iets verschrikkelijks gebeurt.
Na de film warme we de kliekjes uit de diepvriezer op zodat deze ook weer eens leeg gegeten wordt.
Dan volgen er twee dagen van verslagen maken, mailen, bellen, blog schrijven en er foto’s voor uitzoeken. En we bedenken gezamenlijk hoe de laatste (korte) week er zal gaan uitzien. Inmiddels hebben we begrepen dat het speelgoed op tijd geleverd kan worden en dat we maandagmiddag de pakketten gaan samenstellen.
Voor vrijdag avond heeft Angela en Johan ons weer uitgenodigd om bij hen thuis te komen eten. Zo zijn we toch nog even van het campusterrein af en worden er weer hele gesprekken gevoerd over hoe het er allemaal uitziet in onderwijsland in Zuid-Afrika.
Zaterdag: Jacob komt ons rond 10 uur ophalen. We hadden al bij Alice aangegeven dat we heel graag het leven in een township willen bekijken en voelen. En dat gaan we vandaag dan ook meemaken. Jacob verteld onderweg dat we eerst bij zijn dochter langs gaan ook om daar wat Afrikaans te eten. Wat blijkt is dat zij deze dag heeft uitgekozen om haar voorouders te eren. Twee dagen hiervoor is ze naar de plek geweest waar haar overgrootmoeder is overleden om daar de “spirits” uit te nodigen voor het feest. Daags voor het feest heeft ze een geit laten slachten en ze heeft heel veel Afrikaans eten klaar gemaakt om aan familie en vrienden uit te delen. En ze is zeer vereerd dat wij haar ook komen bezoeken. En ook wij vinden het natuurlijk een hele eer om bij zo’n bijzondere gelegenheid aanwezig te mogen zijn. Je ziet dan toch een heel andere Afrika als van de toeristische folders.
Vervolgens halen we ook Alice op en gaan we in de taxi-combi verder met de township tour.
We rijden door het oudste gedeelte van het Evaton wat ruim 100 jaar geleden is ontstaan. We bezoeken ook enkele projecten die Jacob vanuit de organisatie Syanqoba begeleid. Zo komen we bij een terrein waar afval wordt gerecycled en waarnaast ook het terrein voor de “volkstuintjes” ligt.
We mogen binnen kijken bij het huis van de terreinbeheerder/ster die een wat grotere shack heeft met meerdere kamers. Het blijft een golfplaten rommeltje maar de mensen zijn zo trots op hun bezit…..en Piet Hein Eek zou er veel inspiratie op kunnen doen ;)
Ook een project wat door Jacob wordt aangestuurd is de jonge “gangsters” uit Evaton in samenwerking met de politie begeleiden en zien op het rechte pad te krijgen door middel van o.a. sportevenementen. Ondanks dat er veel crimineeltjes daar op het voetbalveld aanwezig zijn hebben wij er geen onveilig gevoel gehad. De sfeer is er prima en politie medewerkers zijn aan het mee voetballen. Wat we ook graag zouden willen zien is een bejaardenhuis. We rijden met de taxi-bus naar een “old-age house” wat in niets is te vergelijken met de voorzieningen die er in Nederland zijn voor de oudere medemens. Hier zijn piep kleine tweekamer huisjes. Toilet en douche ergens buiten op het terrein voor gemeenschappelijk gebruik. Een lief oud mannetje laat ons bij iedereen binnen kijken. Het enige positieve is misschien dat ze een (lekkend) dak boven hun hoofd hebben. De government laat ze erg in de steek verteld onze gids. Echt vrolijk wordt je er in ieders geval niet van.
Verder door het township en op naar de dreadlocks kapper van Alice. We moeten wel even wachten tot ze aan de beurt is en ondertussen halen we wat te drinken en snacken bij een tuckshop. Een klein golfplaten buurtwinkeltje waar je van alles en nog wat kan kopen. Zo’n dreadlocks kapper is toch wel apart hoor. Er komt nauwelijks een schaar aan te pas. Dat kroeshaar voelt als natte wol aan als het gewassen wordt en dan wordt er met wat vet/wax opnieuw strengen in gedraaid en een ingenieus patroon ingevlochten.
Alice wordt thuis afgezet en wij gaan met Jacob en nog een man (member of the Syanqoba board) wat drinken. Niet in een shebeen (lokale cafeetje in township met eigen gebrouwen bier)…dat vindt Jacob toch te gevaarlijk maar in een luxe loungebar/café met bier vanuit de hele wereld, zelfs Heineken. Bier lust ik niet…maar heb inmiddels wel het Savannah Cider leren drinken ;)
Zondag schijnt eindelijk de zon weer eens even….wanneer die tussen de middag toch te heet aanvoelt ga ik in de schaduw dit blog schrijven. Ik denk mijn één na laatste blog….nog maar een korte maar drukke week en dan is dit avontuur afgelopen.
Dinsdag afscheid nemen van de kindjes van het DCC. Woensdag evaluatie, donderdag hopelijk het uitdelen van de toyboxen met een workshop en vrijdag naar de festiviteiten van Human Rights Day in Sharpeville en natuurlijk naar het vliegveld……voor de terugreis.
Er komt dus misschien nog één blog over deze laatste Zuid-Afrika ervaringen….tot dan ;)
-
16 Maart 2014 - 17:55
Thilly Megens:
Dat was weer een mooi verslag Monique. En wat heerlijk dat het zonnetje weer is gaan schrijven.
Ja en op naar de laatste week. We kijken uit naar de dag dat je weer thuis komt. Heel fijne dagen
nog en tot Zondag. Pa en Ma. XX -
16 Maart 2014 - 17:58
Thilly Megens :
Foutje niet schrijven maar schijnen -
16 Maart 2014 - 20:03
Bea:
Hoi Monique,
Wat vliegt de tijd zeg! En wat heb je veel indrukken opgedaan en goed werk verricht! Geniet van de laatste loodjes en tot gauw horens weer in NL!
Groetjes uit Son van Bea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley